


































Tussen mij en de plek waar ik ben is er nooit een afstand, althans niet fysiek. Atopia is de grenzeloze verwondering, een adempauze van de wereld die zich voortdurend opdringt. Plaatsloosheid. Atopia is een plek waarin wij in vrede kunnen zijn met onszelf, een plek die ons niets opdringt. Het is een moment waarbij een ding, een event, een plek bestaat als een losstaand feit vooraleer het onderwerp wordt van een overpeinzing, een mening. De ultieme vrijheid. Atopia, van het Grieks ά-τοπος, betekent letterlijk zonder-plaats. Het is een plek zonder grenzen, het is tegelijk ergens en nergens. Grenzen laten ons keuzes maken, ze staan symbool voor het dilemma. Grenzen zijn politiek. Ze remmen en bakenen af. Keuzes maken betekent verlies, winst, het onbekende, het niet-wetende. Het belichaamt verschil en standaardisatie. Grenzen zijn de facto ambigue. de verbeeldende projectie van stemmingen in landschappen leest als een ideologische droom, de harmonische zoektocht met het landschap is uiteindelijk niet meer dan een compensatie voor het geweld dat in onze wereld is binnengedrongen. Doorheen de jaren heb ik veel gereisd, hierdoor me volledig vrij gevoeld. Deze reeks is uiteindelijk een nooit stoppend project, het reizen houdt nooit. Fotografie is het tonen van ervaring in de zintuigelijke betekenis van het woord. Met Atopia plaats ik me in een picturale en sublieme representatie traditie van het landschap. Atopia is geen idealistisch maatschappelijk model, het is een mogelijke manier om met de huidige wereld om te gaan. Het blijft vaag, gezien het gedeelte is dat buiten elke controle valt. Een vrijplek. Een plek buiten de normale sociale definities en classificaties, niet in de lijn van "gezond verstand". Atopia vervaagt samenhang. Atopia voorziet de mogelijkheid van technologische, sociale en persoonlijke bevrijding. Het is een plek waar geen keuzes hoeven te worden gemaakt. Een plek die buiten het gewone, het ordinaire staat. Een plek die in vrede is met zichzelf. Waar mensen in vrede zijn met zichzelf en waar niets nodig is. Dit lijkt wel een pamflet. Kalme wanhoop. De nacht is een plek waar we ons overgeven aan onze onzekerheden. De natuur past evengoed bij onze zwaktes als onze sterktes.